باز کن پلک های چشمت را، یک پیاله شراب می خواهم
امشب از دست های تو باران، از تنت آفتاب می خواهم
امشب آیینه وار آمده ام، تا تو را منعکس کنم در خود
چهره ات را فقط همین یک شب، ساده و بی نقاب می خواهم
آبشار نگاه تو باران، با تو هستم پری دریایی
قطره قطره ببار و جاری شو، ماهی ام از تو آب می خواهم
گیسوانت تداوم یلدا، برکه ها در سکوت می میرند
از تو امشب که سرد و تاریک است، آسمانی شهاب می خواهم
من تو را مثل شعر ناگفته، در پس پشتِ ناخودآگاهم
مثل رویای پاک سیّالی، در فراسوی خواب می خواهم
ل ـ لبانت چه قدر می لرزند، ب بگو این که کار سختی نیست
ن ـ نگاهم بکن که آمدم از، ل لبانت جواب می خواهم
دختر کرت های تاکستان، صاحب سرزمین شیدایی
باز کن پلک های چشمت را، یک پیاله شراب می خواهم
غرور
سالها پیش به من می گفتی
که مرا هیچ دوست می داری
گونه ام گرم شد ز سرخی شرم
شاد و سر مست گفتمت آری
باز دیروز جهد می کردی
تا زعهد قدیم یاد آرم
سرد و بی اعتنا تو را گفتم
که دگر دوستت نمی دارم
ذره های تنم فغان کردند
که خدا را دروغ می گوید
جز تو کامی ز کس نمی خواهد
جز تو یاری ز کس نمی جوید
دوستت دارم و نمی گویم
تا غرورم کشد به بیماری
گر چه می دانم این حقیقت را
که دگر دوستم نمی داری
چگونه
مهرت از دل برکنم اما چگونه
یادت از یاد برم اما چگونه
نقطه عشقی از میان این همه آدم برخود حک کنم اما چگونه
هر چه هست و نیست در دل به رویش پا نهم اما چگونه
به خود گفتم که عشق را در دل می کشم من اما چگونه
به تو گفتم می روم گم می شوم دل می کنم اما چگونه
با غرور کودکانه زیر لب گویم من تو را روزی مال خود خواهم کرد اما چگونه
من روزی هزاران بار می میرم اما دل در تپشها، بازم سراغ یار می گیرد
ولی من خوب می دانم دل کنده ای از من، بگو اما چگونه
تنهام
نتیجه عاشقی
من دروغ نمی گم
خدایا تو تنها کسی هستی که می دونی من دروغ نگفتم !!!!
